Eigen ervaringen zijn de beste leermeesters. Ik weet niet of ik die zin ooit op een tegeltje las of dat ik ‘m zelf bedacht heb. In ieder geval: ik geloof er heilig in. Daarom dit keer geen verhaal over mijn vakgebied – taal en tekst – of over ondernemen, maar een terugblik op mijn jaar als zzp’er. Of beter gezegd: wat er in dat jaar zoal fout ging – en ik je dus afraad. Doe er gerust je voordeel mee. Of lach er smakelijk om, want dat doe ik zelf inmiddels ook.
Bonbesognes
Mijn lege schoenendoos is op administratief gebied mijn beste vriend. Kwartaal in, kwartaal uit is het de vaste dumpplaats voor bonnetjes. Het idee is simpel: bij de belastingaangifte kiep ik de doos om, komt er een stortvloed aan bonnetjes uit, sorteer ik het geheel en weet ik precies hoeveel btw ik kan terugvragen. Heel handig, als je die schoenendoos tenminste nog hebt.
Precies, je voelt ‘m al aankomen: ik gooide de doos weg. Nieuw schoeisel gekocht en de doos argeloos weggegooid. Zelfde winkel, zelfde soort doos, alleen dan de doos mét bonnetjes richting het oud papier. Om een lang verhaal kort te maken: bewaar je bonnetjes goed. Een lege schoenendoos werkt prima, zolang je er in hoofdletters ‘BONNETJES’ op kalkt.
Harige kennismaking
Halverwege het jaar en de opdrachten kwamen iets té gestaag binnen. Het kwam dus goed uit dat er een nieuwe opdracht aankwam. Even kennismaken dus; representatief, en gewapend met pen en papier richting de opdrachtgever. Het gesprek ging goed, toch was er een onaangename verrassing toen ik thuis in de spiegel keek: scheren bleek geen overbodige luxe.
Afijn, de kennismaking was amicaal en de opdracht was helder. Niets aan het handje dus. Ook de opdrachtgever kon er naderhand om lachen. De herinnering daarentegen was wel zo handig: zorg voor een goede indruk, in je manier van doen en qua uiterlijk.
‘Ik vindt’-leed
Een tekstschrijver heeft een vurige haat-liefde verhouding met taal. Ik ben geen uitzondering op die ongeschreven regel. Als een opdrachtgever om goede teksten vraagt, dan heeft ‘goed’ voor mij twee betekenissen: inhoud en spelling. Mijn ik-kan-wel-door-de-grond-zakken-moment: een opdrachtgever die me wees op ‘ik vindt’. Au…
Pijnlijk, maar helaas kan zoiets gebeuren. Het moraal van deze anekdote? Dubbel-check je producten of diensten voor aflevering. Confronteert de afnemer je met een fout? Accepteer het en bied gelijk verbetering aan – met een welgemeend excuus als inleiding natuurlijk.
